Tersebutlah cerita yang dikatakan berlaku di sebuah pejabat Majlis Perbandaran di negeri utara pantai timur:

Kontraktor rumah : Ambo nok mitak kelulusan buat rumoh, lagu mano gak caro dia?
Pegawai Bangunan : Lagu ni..., mulo-mulo wat pele (pelan) dulu.
Kontraktor rumah : Pele? Ambo ado doh!
Pegawai bangunan : Mano? Kalu ado wat tubik lah, kawe nok tengok.
Kontraktor rumah : Errrr! Tak leh! Tak Leh!
Pegawai Bangunan : Bak po tak lehnyo!, cepatlah wat tubik!
Kontraktor rumah : Kalu tak tengok tak leh ko?
Pegawai Bangunan : Tok leh la!!!  kawe nak luluh rano, kalu kawe tak tengok!
Kontraktor rumah : Eh! Ambo ghoyat doh, ambo malu nak tunjok.
Pegawai Bangunan : Malu bakpo pulak? Pah tu bawok pele wat gapo kalu tak sir tunjok?
Kontraktor rumah : Ehhh! malulah nak tunjok , pele ambo kecik!
Pegawai Bangunan : Laa! Kecik pun tak apo, kalu cukup syarat! Kalu tak tunjok, kawe nak sain luluh lagu mano?
Kontraktor rumah : Nak wat tubik nak tunjok kat mano?, orghe ramai ni! Malu ambo! Malu weh!
Pegawai bangunan : La!, tak apo! Nak malu ko gapo! Wat tubik letak atas meja kaunter ni pun buleh! Cepatlah! kawe ado khijo lain lagi nih! Sibuk benar ni! Kena paham la!
Kontraktor rumah : hoh! Ambo wak tubik dah ni ! Cepatla... tengok!
Pegawai Bangunan : Laaa!(terkejut) , buke pele ni!
Kontraktor rumah : Tu la!, ambo ghoyak doh tadi kan? Pele ambo kecik! demo nok tengok jugak!
Pegawai Bangunan : Laaaaaa! Buke pasal kecik besarnyo!, maksud kawe Pele Bangune (Pelan Bangunan).
Kontraktor rumah : La! Ambo ingat pele nie! Kalu pele bangune, ado la dale beg nie! Tak ghoyak pun pele bangune!. Mano ambo tahu!
Pegawai Bangunan : Kawe ingat demo paham! Hok dok mari doh pun tak penah jadi lagu nie! Demo dok mano?
Kontraktor rumah : Gua Muse! 

 follow : >>     http://allonlineinformation.blogspot.com